Kawiarnia Senatorska

Elghinn

Podszedł do ryby, po czym spojrzał na nią...
- E, chłopoki... Ino dorsz jokiś albo cuś w tyn deseń... - po czym zabrał się za odwijanie ryby z gazety. Wziąwszy ją do ręki spoojrzał na nią z rozmarzeniem w oczach
- Dyć to lepciejsze, niźli mój topór... - a w jego oczach pojawił się dziwny błysk szaleństwa...

Deunir

- No właśnie, Kamdinie! Porozmawiaj z nami!

Kamdin

-A o czym? CO ja potrafię gadać to o księgach i legendach, toporach i piwie. Nic ciekawego.
Uśmiechnął się pod nosem.

Deunir

- Możesz nam zaserwować jakąś historię zasłyszaną podczas ostatniej podróży...

Kamdin

-Hmmm.... przypomnęsobie ale najpierw trunek by się jakiś przydał. Na klarowność pamieci, oczywiście.
Uśmiechnął się.

Deunir

-Trunek... Trunek... Zostało mi nieco miodu pitnego... Trójniaczka?

Kamdin

-Może być i trójniak. Nalej, a dużo, w tymczasie przypomnę sobie coś.... a możę opowieść, o tym jak moneta krąży po świecie?

Virion

*Ciężko zdyszany drov wpadł do karczmy* Duenirze , szybko lej, duż i mocno i mocno żeby uniki wchodziy

Deunir

-Macie drodzy moi... Mi źle poszło...

Kamdin

-To ty nawet o mój wynik nie pytaj...
Rzekł Kamdin.
-A tak pozatym... nieważne
Powiedział wycylając kielich.

Virion

Jak ten dran sę gibał to pieron , to kurdupel , jak się giboł, aż upadłem z wyczerpania, i wtedy mnie wdeptoł w ziemie udeptaną, to pieron, dran patentowany.
Lej Duenirze, nie ma co użlać się, sie na błendach trza uczyć. A nie hoiroka podgrywać, w końcu ktoś mnie respektu nauczył.

A moze z ty piersiuweczki ? Co?

Deunir

- Kamdinie, miałeś opowiastką jakąś zarzucić... Virionie drogi, mówiono mi, że to jest środek uzależniający, ale nie sadziłem że już po pierwszym razie... Muszę chyba zaoferować Ci odwyk...

Kamdin

Kamdin podrapał się po głowie.
-Hmmm...... hmmmmmmm....... zapomniałem! Miałem opowiedzieć, spisać, a historii zapomniałem! Toż to mi się nigdy nie zdarzyło!
Zerka na kielich.
-Daj może wódeczki na przypomnienie.

Deunir

- Wódeczki... - Deunir pogłaskał swoją brodę i zastosował swój standardowy szelmowski uśmiech.
- Już...
Krasnolud postawił na blacie pusty kieliszek, po czym podszedł do dębowej szafeczki i wyciągnał spod kaftana klucz wiszący na szyi. Chwilę "próbował" zamek - widać dawno nieużywany - i otworzył drzwiczki. Ze środka wyciągnął butelkę z ciemnego szkła. Podszedł z nią do baru i delikatnie uniósł korek, z wnętrza wyleciała smużka brązowawego dymu... Nalał mętnawą niebieską zawartość do 1/3 kieliszka, zakorkował butelkę i schował ją z powrotem do szafeczki. Kieliszek uzupełnił do pełna ok. 80-procentową Wódką Senatorską.
- Trzeba troszku rozcieńczyć - powiedział pod nosem obserwując jak w miarę mieszania cieczy wydzielają się bąbelki. Uśmiechnięty postawił przed Kamdinem gotowy trunek. Szybko mu jednak zrzedła mina:
- Tylko niech teraz nikt nie waży się tu cokolwiek palić! - krzyknął, jakby nagle oświecony i z przestrachem rozejrzał się po sali...

Kamdin

Zerknął na zawartość.
-No... taaak....
Wypił jednym haustem. Jakoś dziwnie mu się zrobiło.